Een studio ingaan is zoiets als koolrabi verbouwen: je weet dat het kut wordt. Doe je weinig aan…

Maar hee, dan kan je net zo goed nergens aan gaan beginnen en dat doet iedereen al. Als band die onmogelijk een kopstaartbotsing kan oplopen maar wél een werveldysplasie, hebben wij dromen. Daarnaast een gezonde tegenzin om iets te ondernemen waardoor die dromen bewaarheid worden, want als alles dan toch een ondraaglijke lichtheid der bestaan kent, dan moeten dingen gewoon aan komen waaien ook. Maar goed we gaan opnemen.

De studio is klein maar knus:

De opname-apparatuur is verzameld:

De droom is eigenlijk geen droom maar een onuitgekomen werkelijkheid: Savannah heeft haar voetsporen nog maar amper gelicht of wij treden er dwars middenin. EEN OPTREDEN OP KLOKRADIO want die lui weten ook wel hoe laat het is.

Het wordt een EP denken we, maar ik spreek ook namens Archibald en Anton en zelfs Spille en Arie als ik zeg dat ik niet precies weet wat een EP is. Wordt die EP het muzikale einde der tijden? Goedbedoelde death metal die met zodanig rudimentaire muzikale vaardigheden wordt gebaard dat het maar punk heet? Als er toch één fenomeen is waar niemand meer bang voor is, dan is het wel Death. Het Leven, dát is pas angstaanjagend! Laten we daar maar eens wat in gaan poken dan, op z’n EP.

Ja lang verhaal kort: we gaan post-historisch komen. En je moeder moet er ook aan geloven. You know who you are.